Vrede en Recht festival

Een film van Wouter Hermans (regisseur) en Dirk Gunther Mohr (scenario) over het vergissingsbombardement in 1945, met nabespreking.
Johan Zuiderwijk woont met zijn gezin en vrienden in de wijk Bezuidenhout in Den Haag. Wanneer het bombardement in Rotterdam heeft plaatsgevonden en de oorlog uitzichtloos lijkt, besluiten ze samen een verzetsgroep op te zetten, ook omdat een van hen Joods is. De groep ontdekt dat de Duitsers in het Haagse bos raketinstallaties hebben geplaatst die gericht staan op Londen. Terwijl de verzetsgroep steeds meer risico neemt tijdens haar operaties, komt Johan erachter dat er onder hen een verrader aanwezig is en is vriendschap niet meer zo vanzelfsprekend.
Ondertussen bereiden de Britten zich voor op het bombardement op het Haagse bos.
Dat gaat uiteindelijk gruwelijk mis in de ochtend van 3 maart 1945.

Flora Kenza Nacer, met Aina Font, saxofoon

Vision of humanity/Lies van Wijngaarden. Wat is positieve vrede? En waarom hebben we die nu meer dan ooit nodig? Aan de hand van de 8 pijlers van positieve vrede komen we tot ideeën, kansen en mogelijke oplossingen. Hoe kunnen gemeenschappen, groepen en mensen hier heel eenvoudig bij betrokken worden?

De jongeren van de Duitse vereniging van de Verenigde Naties waren een week lang te gast in Den Haag om kennis te maken met de Internationale stad van vrede en recht. Daarbij was het thema de Global South. Zij vertellen over hun ervaringen en nemen het publiek mee naar de inzichten die ze opdeden en de vragen die het bezoek en de ontmoetingen opriepen. Welke rol zien zij voor de instellingen die hier in Den Haag zijn gevestigd? Zij hopen op een jong publiek van studenten om discussies aan te gaan.

Theatermakers Marina Barham (Al Harah Theater) en Boy Jonkergouw (Boy Jonkergouw Producties) laten zien hoe theater niet alleen verhalen vertelt, maar ook wonden heelt. Zij delen hun ervaringen over hoe podiumkunst oorlogstrauma kan helpen verwerken en bewustzijn over mensenrechten kan vergroten.
In Beit Jala, op de Westelijke Jordaanoever, werkt Marina Barham onvermoeibaar om kinderen en jongeren ondanks hun dagelijkse trauma’s een gezondere, hoopvollere toekomst te geven. Met psychosociale dramalessen, muziek- en circussessies creëert Al Harah Theater een veilige haven. Daar kunnen jongeren hun angsten, dromen en standpunten uiten zonder gevaar, en even ervaren hoe het is om gewoon kind te zijn. Kunst wordt hun stem — een manier om woede om te zetten in kracht, en om te leren over gerechtigheid en respect voor ieders rechten.
Boy Jonkergouw raakte Nederland diep met zijn voorstelling Gevaarlijke Namen, waarin genocide-overlevende Alma Mustafic en Dutchbat-veteraan Raymond samen getuigen van de tragedie van Srebrenica. Deze voorstelling was niet alleen helend voor hen, maar bracht zelfs een verandering in de geschiedenisboeken teweeg. In de nieuwste boeken van Malmberg wordt Srebrenica behandeld aan de hand van fragmenten uit de voorstelling — met de verhalen van slachtoffers en overlevenden eindelijk centraal.
Daarnaast is Jonkergouw samen met Al-Harah Theatre producent van de Palestijns -Nederlandse voorstelling DEADLIFT, een grensoverschrijdend project dat deels in Palestina en deels in Nederland wordt gemaakt. Op 27 september is deze indrukwekkende voorstelling te zien in het Nationale Theater in Den Haag.

Een vergeten strijd, een verloren toekomst. In de jaren zestig leek het erop dat West-Papua onafhankelijk zou worden. Maar internationale belangen, geopolitieke machtsverhoudingen en economische winstoverwegingen beslisten anders. Met uniek en indrukwekkend gerestaureerd 35mm-archiefmateriaal brengt The Promise deze geschiedenis opnieuw tot leven en onthult de film hoe een volk systematisch wordt verraden en onderdrukt.

Muzikale theaterlunch tijdens het Festival voor Vrede en Recht
Eten wat de macht schaft, terwijl u geniet van mooie, luchtige vertellingen, prikkelende poëzie, cabareteske liedjes en smakelijke improvisaties.
Acteur Bob Schwarze brengt licht verteerbare verhalen – dit keer over vrede, recht en de tragikomische kant van de macht.
Aan de piano: Roeland Drost – muzikale duizendpoot en zanger..

Menu

• Ribollita soep (Toscaanse broodsoep) / Harira (Marokaanse kikkererwtensoep
• Loempia/ gyoza/ samosa (leuk om samen met deelnemers te maken)
• Bulgur-pompoen salade met geroosterde zaden/ antipasti van andijvie en courgette

Flora Kenza Nacer, met Aina Font, saxofoon

Vorig jaar schreef Benjamin Duerr een spannende geschiedenis van de grootste diplomatieke gebeurtenis uit de Nederlandse historie, de Droom van Den Haag. Zijn boek haalde de short list van de Libris Geschiedenisprijs, en terecht! Hij vertelt al even goed over deze bijzondere gebeurtenis die Den Haag overkwam en waaraan Den Haag onder meer het Vredesprijs dankt. De Vredesconferenties van Den Haag van 1899 en 1907 legden het fundament voor de wereldorde van vandaag de dag.
Moderne wapens, internationale conflicten en toenemend wantrouwen vormden aan het einde van de negentiende eeuw een gevaarlijk huwelijk. Om die dreigende geweldsspiraal te beteugelen kwam rond 1900 een bont gezelschap van diplomaten, juristen en activisten bijeen in Den Haag. Op twee internationale vredesconferenties werkten zij aan verdragen en organisaties die tot een vreedzamere wereld moesten leiden. In grootsheid en ambitie waren de conferenties ongeëvenaard voor even was Den Haag het centrum van de wereld.
Aan de hand van sleutelfiguren als de beroemde vredesactivist Bertha von Suttner en de trotse Nederlandse minister van Buitenlandse Zaken Willem Hendrik de Beaufort, vertelt Benjamin Duerr het verhaal van de twee geruchtmakende conferenties. Hij laat zien hoe zij streden voor ontwapening, regels in tijden van oorlog en de oprichting van internationale rechtbanken, maar ook hoe hun idealisme botste met de realpolitik van grootmachten. Na twee wereldoorlogen bestempelden velen de Haagse conferenties als mislukt, maar in De droom van Den Haag laat Duerr met overtuiging zien dat hier het fundament werd gelegd voor de wereldorde van vandaag.

YUMI – THE WHOLE WORLD (regie Felix Golenko) vertelt het inspirerende verhaal van drie rechtenstudenten, Solomon (27), Vishal (26) en Romabeth (25), activisten van de Pacific Islands Students Fighting Climate Change (PISFCC), die vanuit een kleine universiteit in de Stille Zuidzee op pad gingen met de missie om hun zaak voor te leggen aan de VN en het Internationaal Gerechtshof om klimaatverandering tegen te gaan en hun thuislanden te redden van de ondergang. De zaak werd kortgeleden succesvol beslist in hun voordeel. Een ongekende prestatie!

Theatermakers Marina Barham (Al Harah Theater) en Boy Jonkergouw (Boy Jonkergouw Producties) laten zien hoe theater niet alleen verhalen vertelt, maar ook wonden heelt. Zij delen hun ervaringen over hoe podiumkunst oorlogstrauma kan helpen verwerken en bewustzijn over mensenrechten kan vergroten.
In Beit Jala, op de Westelijke Jordaanoever, werkt Marina Barham onvermoeibaar om kinderen en jongeren ondanks hun dagelijkse trauma’s een gezondere, hoopvollere toekomst te geven. Met psychosociale dramalessen, muziek- en circussessies creëert Al Harah Theater een veilige haven. Daar kunnen jongeren hun angsten, dromen en standpunten uiten zonder gevaar, en even ervaren hoe het is om gewoon kind te zijn. Kunst wordt hun stem — een manier om woede om te zetten in kracht, en om te leren over gerechtigheid en respect voor ieders rechten.
Boy Jonkergouw raakte Nederland diep met zijn voorstelling Gevaarlijke Namen, waarin genocide-overlevende Alma Mustafic en Dutchbat-veteraan Raymond samen getuigen van de tragedie van Srebrenica. Deze voorstelling was niet alleen helend voor hen, maar bracht zelfs een verandering in de geschiedenisboeken teweeg. In de nieuwste boeken van Malmberg wordt Srebrenica behandeld aan de hand van fragmenten uit de voorstelling — met de verhalen van slachtoffers en overlevenden eindelijk centraal.
Daarnaast is Jonkergouw samen met Al-Harah Theatre producent van de Palestijns -Nederlandse voorstelling DEADLIFT, een grensoverschrijdend project dat deels in Palestina en deels in Nederland wordt gemaakt. Op 27 september is deze indrukwekkende voorstelling te zien in het Nationale Theater in Den Haag.

Wessel Toonen, Bestuurslid NVVN, moderator/gespreksleider.

Met onder anderen:

• Rolien Sasse – Directeur Vredesorganisatie PAX
• Daniël Prins – UN Department of Peace Operations, Chief, Security Sector Reform Unit
• Caecilia van Peski – Koninklijke Marine, Voorzitter Raad van Advies Nederlandse Vereniging voor de Verenigde Naties (2019-2025)

Roos Blufpand is een artiest en songwriter die staat voor eerlijkheid en echtheid, verpakt in rauwe Nederlandstalige liedjes. Met haar openheid over persoonlijke en maatschappelijke thema’s – van mentale gezondheid tot liefde in al haar vormen – inspireert ze haar publiek om écht en zichzelf te zijn.
De liedjes van Roos zijn dynamisch. Van piepklein vanachter de piano tot elektronisch met teksten die schuren. Roos deelt haar verhaal zonder filter. Ze zet zich in voor mensenrechten, dierenwelzijn en het milieu. Ze is biseksueel en polyamoureus en vat alles waar ze voor staat zelf samen met de inmiddels onder haar fans beroemde uitspraak: ‘Alleen maar liefde’.

Pyke is een Haagse songwriter met een karakteristieke stem en melancholische songs. Geïnspireerd door artiesten als Elliot Smith, Phoebe Bridgers en Dijon is zijn songwriting verhalend en introspectief.

Aanleiding 80 jaar VN. De VN staan onder druk. Aan de andere kant is er de afgelopen 80 jaar heel wat gebeurd op het gebied van mensenrechten, peace keeping, hulp etc. . De internationale situatie is zeer spannend. Al met al een goede gelegenheid om toch boven de waan van de dag uit te stijgen en te vragen wat willen de Nederlandse partijen? Hoe zien deze rol van de VN? Moet die worden versterkt of juist niet.
Onder leiding van Jan Jaap van Oosterzee, Head Public Affairs PAX, gaan in debat: kandidaat-kamerleden Fatimazhra Belhirch (PvdA/GroenLinks), Ruchama Bwefar (D66).

Regie: Tommy Gulliksen
Een politieke documentaire die een unieke inkijk geeft in het leiderschap van de NAVO tijdens de aanhoudende oorlog van Rusland in Oekraïne. Terwijl de Westerse eenheid wankelt, verlengt Secretaris-Generaal Jens Stoltenberg zijn ambtstermijn met een laatste jaar en belooft hij President Zelensky te steunen “zo lang als nodig is”. Maar omdat NAVO-besluiten unaniem moeten worden genomen, wordt zijn belofte op de proef gesteld door de groeiende verdeeldheid onder de bondgenoten.

Met ongekende toegang tot de interne werking van de NAVO, volgt de film Stoltenberg op de voet terwijl hij door diplomatie navigeert waar veel op het spel staat, en balanceert tussen de eisen van wereldleiders als Biden, Macron, Zelensky, Erdoğan en Orbán. Terwijl de steun van het Westen voor Oekraïne afbrokkelt, moet hij de NAVO-leden bij elkaar zien te brengen en voorkomen dat het bondgenootschap onder politieke druk uiteenvalt.

Een zeer relevante film die een dringend onderzoek naar diplomatie, democratie en wereldwijde veiligheid presenteert in een tijd van grote onzekerheid. Kan Stoltenberg zijn woord houden aan Zelensky?

Flora Kenza Nacer, 2 musici.
‘The Shroud Maker’ is een toneeltekst van Ahmed Masoud over een 80 jarige Palestijnse vrouw, Hajja Souad, die lijkwaden maakt op de Gaza strook. Het is een krachtig voorbeeld van een werk dat de complexiteit van thema’s als intergenerationeel trauma onderzoekt en inzicht biedt in menselijke veerkracht.
Toen de jonge theatermaakster Flora Kenza Nacer de tekst voor het eerst las was zij meteen gegrepen door het harde en no-nonsense taalgebruik van Hajja Souad, wat zich afwisselt met een diepe kwetsbaarheid. De realisatie van de extreme context van de situatie greep haar bij de keel.
Als regisseur laat Flora Kenza zich graag inspireren door personages die zich verhullen in taal en bij vlagen kwetsbaar durven zijn. Op dit moment vond zij het urgenter dan ooit om deze tekst stem te geven. Samen met Raygin Fullinck, een regisseur die zich kenmerkt door fysiek en menselijk werk. Waar de personages vechten tegen en met zichzelf gaan ze op zoek naar een manier om een stem te geven aan deze vrouw, die nu leeft en urgenter is dan ooit. Zo laten Raygin en Flora Kenza de kracht van heling en hoop doorschemeren in een uit elkaar knallende wereld.

Roos Blufpand is een artiest en songwriter die staat voor eerlijkheid en echtheid, verpakt in rauwe Nederlandstalige liedjes. Met haar openheid over persoonlijke en maatschappelijke thema’s – van mentale gezondheid tot liefde in al haar vormen – inspireert ze haar publiek om écht en zichzelf te zijn.
De liedjes van Roos zijn dynamisch. Van piepklein vanachter de piano tot elektronisch met teksten die schuren. Roos deelt haar verhaal zonder filter. Ze zet zich in voor mensenrechten, dierenwelzijn en het milieu. Ze is biseksueel en polyamoureus en vat alles waar ze voor staat zelf samen met de inmiddels onder haar fans beroemde uitspraak: ‘Alleen maar liefde’.

Film over Dekolonisatie, rol VN en NL, regie: In-Soo Radstake
Indringende blik op de Nederlandse berichtgeving en beeldvorming van de Indonesische Onafhankelijkheidsoorlog (1945-1949). In dit tweeluik wordt onderzocht hoe media, overheid en propaganda samenwerkten om de koloniale oorlog in Nederlands-Indië te presenteren als een ‘missie van orde en herstel’. De focus ligt op hoe de Nederlandse overheid en media vanaf 1945 het militaire ingrijpen in Indonesië presenteerden als een noodzakelijke ‘politionele actie’.

Animal Farm is een van Noormans favoriete boeken. Niet in de laatste plaats door het satirische, haast kinderlijke karakter van zowel de toon als de personages. Het is deze lichtvoetige simpelheid die je verleidt om de vileine, duistere analyse te blijven volgen. Als liedschrijver ziet Flip in de karakters het startpunt van een bonte verzameling liedjes waarin per nummer een vrije vertaling wordt gemaakt naar het hier en nu. Wat betekent het ‘Werk Harder’ van Boxer in deze tijd? Wie zijn De Schapen die steeds elke nuance overschreeuwen met het ‘vier benen goed, twee benen slecht’? Wat is de rol van Raaf Moses die na de dood het land van snoep en suiker belooft? De liedjes worden afgewisseld met monologen van Noorman waarin hij gedurende de show subtiel de transformatie ondergaat van rechtgeaarde revolutionair tot machthebber die alleen nog aan zijn eigen positie denkt. Want ja: “some animals are more equal than others”.
Flip Noorman geeft een voorproefje wat binnenkort in het Haagse theater Diligentia in zijn geheel is te zien.

In oktober bestaan de Verenigde Naties 80 jaar.
8 generaties gaan met elkaar in gesprek onder leiding van de Nederlandse Vereniging voor de Verenigde Naties.

In juni dit jaar verscheen het nieuwe boek van Wim de Wagt, De Groote Vrede. Pioniers voor Europese samenwerking en vrede.
Terwijl Europa opnieuw wordt geconfronteerd met verdeeldheid en geopolitieke spanningen, laat De Groote Vrede zien dat het ideaal van samenwerking en eenheid veel oudere wortels heeft dan vaak wordt gedacht. Tussen 1914 en 1948 ontstonden in Nederland en daarbuiten ideeën over een Europese gemeenschap die oorlog moest voorkomen en vrijheid, recht en economische samenwerking moest bevorderen.
Wim de Wagt vertelt het verhaal van deze vroege Europese beweging aan de hand van politici, juristen, schrijvers en activisten die op zoek gingen naar nieuwe vormen van internationale samenwerking. Nederland speelde daarin, vaker dan bekend, een actieve en soms leidende rol.
De dilemma’s van toen — protectionisme, gesloten grenzen, opkomend autoritarisme — zijn die van nu. Zijn presentatie biedt een historisch perspectief dat het actuele debat over Europa verdiept en verrijkt.

Roos Blufpand is een artiest en songwriter die staat voor eerlijkheid en echtheid, verpakt in rauwe Nederlandstalige liedjes. Met haar openheid over persoonlijke en maatschappelijke thema’s – van mentale gezondheid tot liefde in al haar vormen – inspireert ze haar publiek om écht en zichzelf te zijn.
De liedjes van Roos zijn dynamisch. Van piepklein vanachter de piano tot elektronisch met teksten die schuren. Roos deelt haar verhaal zonder filter. Ze zet zich in voor mensenrechten, dierenwelzijn en het milieu. Ze is biseksueel en polyamoureus en vat alles waar ze voor staat zelf samen met de inmiddels onder haar fans beroemde uitspraak: ‘Alleen maar liefde’.

Een film van Wouter Hermans (regisseur) en Dirk Gunther Mohr (scenario) over het vergissingsbombardement in 1945, met nabespreking.
Johan Zuiderwijk woont met zijn gezin en vrienden in de wijk Bezuidenhout in Den Haag. Wanneer het bombardement in Rotterdam heeft plaatsgevonden en de oorlog uitzichtloos lijkt, besluiten ze samen een verzetsgroep op te zetten, ook omdat een van hen Joods is. De groep ontdekt dat de Duitsers in het Haagse bos raketinstallaties hebben geplaatst die gericht staan op Londen. Terwijl de verzetsgroep steeds meer risico neemt tijdens haar operaties, komt Johan erachter dat er onder hen een verrader aanwezig is en is vriendschap niet meer zo vanzelfsprekend.
Ondertussen bereiden de Britten zich voor op het bombardement op het Haagse bos.
Dat gaat uiteindelijk gruwelijk mis in de ochtend van 3 maart 1945.

Sarajevo 1994. Een stad in oorlog. Onophoudelijk bestookt. Alles en iedereen geïsoleerd van de buitenwereld. Maar onder de luchthaven is een kleine tunnel gegraven. Die dunne levensader krijgt de naam: tunnel van hoop. Sneuvelen of overleven. Dat was zijn keuze. Op een koude novemberavond nam hij hartverscheurend afscheid van zijn familie. Een twintigjarige jongen kroop met zijn koffer door die nauwe ader, een onbekende toekomst tegemoet. Het werd Nederland.
Ik ben Nick Teunissen, theatermaker. In datzelfde jaar zong ik mijn allereerste liedje. Over kinderen die vluchtten uit oorlogsstad Sarajevo. Wist ik veel. Ik was een kind van twaalf. Opgegroeid in een land dat destijds al bijna vijftig jaar vrede kende.
De gevluchte jongen van toen is mijn grote liefde nu. Al jaren. Begonnen in een bijna zaligmakende onwetendheid. Maar nu weet ik beter. Geen mens komt ongeschonden uit een oorlogsgebied. Hoe zijn of haar tunnel er ook heeft uitgezien. Hevig verliefd een verleden wegwuiven. Dat kan voor even. Weet ik nu.
Daarom speel ik mijn voorstelling Enkeltje Holandija. Over aantrekken en afstoten op zoek naar de waarheid.
Op het toneel staat een koffer. Zijn koffer, ooit meegenomen en daarna ver weggestopt, omdat de inhoud, zijn verleden, te pijnlijk is. Ik kan niet anders. Ik moet hem openen. Wat voor gevolgen dat ook heeft…

Muzikale theaterlunch tijdens het Festival voor Vrede en Recht
Eten wat de macht schaft, terwijl u geniet van mooie, luchtige vertellingen, prikkelende poëzie, cabareteske liedjes en smakelijke improvisaties.
Acteur Bob Schwarze brengt licht verteerbare verhalen – dit keer over vrede, recht en de tragikomische kant van de macht.
Aan de piano: Roeland Drost – muzikale duizendpoot en zanger.

Verzorging menu: Marnix Thijssen en Rechtstreex.

Menu

• Ribollita soep (Toscaanse broodsoep) / Harira (Marokaanse kikkererwtensoep
• Loempia/ gyoza/ samosa (leuk om samen met deelnemers te maken)
• Bulgur-pompoen salade met geroosterde zaden/ antipasti van andijvie en courgette

Regie: Michal Weits. De Blue Box-campagne van het Joods Nationaal Fonds (JNF) was internationaal decennialang succesvol in het werven van steun voor de aankoop en bebossing van land in Palestina. De bomen hebben hun wortels gespreid, maar sporen van de verdreven Palestijnen zijn nog steeds zichtbaar.
Joseph Weitz hield jarenlang dagboeken bij. De 5.000 pagina’s beslaan meer dan 80 jaar geschiedenis. Aan de hand van de dagboeken onthult Michal Weits hoe de massale aankoop van grond uiteindelijk leidde tot de oprichting van de staat Israël. Met de opbrengsten van de Blue Box-campagne kocht het JNF land in Palestina en plantte daarop bomen. De bebossing legde niet alleen de kiem voor de geboorte van een natie, het vormde ook dé oorsprong voor het onoplosbare conflict tussen twee strijdende partijen. Weits onderzoekt haar overgrootsvaders daden door gesprekken met haar familie en ontdekt zo hun ongemakkelijke erfenis.

Animal Farm is een van Noormans favoriete boeken. Niet in de laatste plaats door het satirische, haast kinderlijke karakter van zowel de toon als de personages. Het is deze lichtvoetige simpelheid die je verleidt om de vileine, duistere analyse te blijven volgen. Als liedschrijver ziet Flip in de karakters het startpunt van een bonte verzameling liedjes waarin per nummer een vrije vertaling wordt gemaakt naar het hier en nu. Wat betekent het ‘Werk Harder’ van Boxer in deze tijd? Wie zijn De Schapen die steeds elke nuance overschreeuwen met het ‘vier benen goed, twee benen slecht’? Wat is de rol van Raaf Moses die na de dood het land van snoep en suiker belooft? De liedjes worden afgewisseld met monologen van Noorman waarin hij gedurende de show subtiel de transformatie ondergaat van rechtgeaarde revolutionair tot machthebber die alleen nog aan zijn eigen positie denkt. Want ja: “some animals are more equal than others”.
Flip Noorman geeft een voorproefje wat binnenkort in het Haagse theater Diligentia in zijn geheel is te zien.

Wessel Toonen, Bestuurslid NVVN, moderator/gespreksleider.

Met onder anderen:

• Rolien Sasse – Directeur Vredesorganisatie PAX
• Daniël Prins – UN Department of Peace Operations, Chief, Security Sector Reform Unit
• Caecilia van Peski – Koninklijke Marine, Voorzitter Raad van Advies Nederlandse Vereniging voor de Verenigde Naties (2019-2025)

Flora Kenza Nacer, 2 musici.
‘The Shroud Maker’ is een toneeltekst van Ahmed Masoud over een 80 jarige Palestijnse vrouw, Hajja Souad, die lijkwaden maakt op de Gaza strook. Het is een krachtig voorbeeld van een werk dat de complexiteit van thema’s als intergenerationeel trauma onderzoekt en inzicht biedt in menselijke veerkracht.
Toen de jonge theatermaakster Flora Kenza Nacer de tekst voor het eerst las was zij meteen gegrepen door het harde en no-nonsense taalgebruik van Hajja Souad, wat zich afwisselt met een diepe kwetsbaarheid. De realisatie van de extreme context van de situatie greep haar bij de keel.
Als regisseur laat Flora Kenza zich graag inspireren door personages die zich verhullen in taal en bij vlagen kwetsbaar durven zijn. Op dit moment vond zij het urgenter dan ooit om deze tekst stem te geven. Samen met Raygin Fullinck, een regisseur die zich kenmerkt door fysiek en menselijk werk. Waar de personages vechten tegen en met zichzelf gaan ze op zoek naar een manier om een stem te geven aan deze vrouw, die nu leeft en urgenter is dan ooit. Zo laten Raygin en Flora Kenza de kracht van heling en hoop doorschemeren in een uit elkaar knallende wereld.

Sarajevo 1994. Een stad in oorlog. Onophoudelijk bestookt. Alles en iedereen geïsoleerd van de buitenwereld. Maar onder de luchthaven is een kleine tunnel gegraven. Die dunne levensader krijgt de naam: tunnel van hoop. Sneuvelen of overleven. Dat was zijn keuze. Op een koude novemberavond nam hij hartverscheurend afscheid van zijn familie. Een twintigjarige jongen kroop met zijn koffer door die nauwe ader, een onbekende toekomst tegemoet. Het werd Nederland.
Ik ben Nick Teunissen, theatermaker. In datzelfde jaar zong ik mijn allereerste liedje. Over kinderen die vluchtten uit oorlogsstad Sarajevo. Wist ik veel. Ik was een kind van twaalf. Opgegroeid in een land dat destijds al bijna vijftig jaar vrede kende.
De gevluchte jongen van toen is mijn grote liefde nu. Al jaren. Begonnen in een bijna zaligmakende onwetendheid. Maar nu weet ik beter. Geen mens komt ongeschonden uit een oorlogsgebied. Hoe zijn of haar tunnel er ook heeft uitgezien. Hevig verliefd een verleden wegwuiven. Dat kan voor even. Weet ik nu.
Daarom speel ik mijn voorstelling Enkeltje Holandija. Over aantrekken en afstoten op zoek naar de waarheid.
Op het toneel staat een koffer. Zijn koffer, ooit meegenomen en daarna ver weggestopt, omdat de inhoud, zijn verleden, te pijnlijk is. Ik kan niet anders. Ik moet hem openen. Wat voor gevolgen dat ook heeft…

Oud-militair Otto Jelsma vertelt hoe oude visnetten kamikazedrones tegenhouden en explosies voorkomen.
In de oorlog in Oekraïne zijn drones een van de grootste bedreigingen voor soldaten en burgers. Maar een onverwachte oplossing redt levens: oude visnetten. Deze netten, gedoneerd door Nederlandse en Deense vissers, stoppen kamikazedrones en voorkomen explosies. De nieuwste drones met glasvezelkabel zijn niet meer te storen met elektronische middelen. Het enige wat helpt, zijn netten. Ze vangen drones zonder explosies en stoppen ook handgranaten. Otto Jelsma diende zelf onder meer in Irak.

Veelgeprezen documentaire van Luuk Bouwman over van de opkomst en ondergang van filmmaker Jan Teunissen. Als hoofd van de NSB Filmdienst, de SS Filmdienst en als leider van het Filmgilde wordt hij tijdens de Tweede Wereldoorlog de machtigste man in de Nederlandse filmwereld. Hij was ook actief op het aangrenzende landgoed Oosterbeek, waar de joodse filmtycoon Loet C. Barnstijn (en eerste beschermheer van Teunissen) zijn studio Filmstad vestigde.
De Haagse filmmaker Jan Teunissen (1898-1975) heeft een bijzonder wapenfeit op zijn naam staan: zijn film Willem van Oranje (1934) was een van de eerste Nederlandse geluidsfilms. Maar zijn ambities reikten veel verder. Toen de Duitsers in mei 1940 Nederland bezetten, zag hij kans die ambities te realiseren.
Teunissen, bijgenaamd ‘de filmtsaar’, was de machtigste man in de Nederlandse filmindustrie. Na de oorlog werd hij aangeklaagd en veroordeeld tot een gevangenisstraf. In 1948 kwam hij vrij, spijt heeft hij nooit betuigd.
De Propagandist onderzoekt de wortels en de werking van propaganda aan de hand van niet eerder gepubliceerde interviews, familiefilms en propagandafilms. Wat dreef Teunissen ertoe mee te werken aan de promotie van het nazi-regime?
Regisseur Luuk Bouwman vertelt niet alleen het levensverhaal van Teunissen, hij gaat ook in op de vraag waar de grenzen liggen tussen documentaire en propaganda.
De Propagandist is een verbijsterende film over grenzeloze ambitie die een uitweg zoekt, over alternatieve feiten en de manipulatieve kracht van het beeld – tijdloze thema’s die resoneren in het heden.
Winnaar Best Dutch Film Award, IDFA 2024.

Roos Blufpand is een artiest en songwriter die staat voor eerlijkheid en echtheid, verpakt in rauwe Nederlandstalige liedjes. Met haar openheid over persoonlijke en maatschappelijke thema’s – van mentale gezondheid tot liefde in al haar vormen – inspireert ze haar publiek om écht en zichzelf te zijn.
De liedjes van Roos zijn dynamisch. Van piepklein vanachter de piano tot elektronisch met teksten die schuren. Roos deelt haar verhaal zonder filter. Ze zet zich in voor mensenrechten, dierenwelzijn en het milieu. Ze is biseksueel en polyamoureus en vat alles waar ze voor staat zelf samen met de inmiddels onder haar fans beroemde uitspraak: ‘Alleen maar liefde’.